Het is een soort pretpark attractie

Afgelopen weekend zijn we naar Nuwara Eliya en Ella geweest. Voor deze twee typische stadjes hadden we wat extra tijd. In Sri Lanka wordt namelijk bijna elke feestdag van welke religie dan ook gevierd. Zo was het maandag een verjaardag van een islamitische profeet en dinsdag was het weer poya-day (volle maan). Het mooie van dit weekend was dat we het volledig zelf moesten organiseren. Bij de andere weekenden was er vaak al een schema voor ons gemaakt door WorktheWorld. Ik had dus maar wat onderzoek gedaan en een globale planning gemaakt voor het weekend.

Vrijdags vertrokken we met 7 man in het busje naar Nuwara Eliya. We zijn gestopt bij de Glenloch Tea Factory. Deze verschilde niet veel met die van het eerste weekend, maar het was fijn om even de benen te strekken. Hierna zijn we gestopt bij de Ramboda Falls. Onze eerste waterval in Sri Lanka, en wat was het mooi! Na een flinke klim konden we in alle rust foto's maken, er was niemand boven! We besloten om toch maar niet te gaan zwemmen om de bus niet nat te maken. Helaas kregen we een tropisch regenbui op onze kop de terugweg, waardoor we alsnog zeiknat waren.
Eenmaal aangekomen in Nuwara Eliya bevonden we ons in een andere wereld dan die we kenden van Sri Lanka. Het was koud! Met dichte mist, 10 graden en warm gekleed met lange broek en trui gingen we de stad verkennen. Al snel was duidelijk dat de Grand Hotel ons wel trok. Het is een oud koloniaals Brits hotel. Erg chique maar alsnog betaalbaar. Hier hebben we dan ook beide avonden wat gedronken en zijn hier uit eten geweest.
De volgende dag vertrokken we vroeg in de ochtend naar de Horton Plains. Dit is een beschermd natuurgebied met de oudste bossen ter wereld. Naast deze bossen waren er ook grote grasvlaktes en valleien waar je je zo dinosauriërs zou kunnen inbeelden. Het leek wel Jurassic park. Na een flinke wandeling kwamen we op het punt aan waarvoor we hier waren: World's End. Vanaf dit punt kijk je in een vallei van 1,2 km diepte, stijl naar beneden. Althans, als het helder weer is. Ons uitzicht lag ongeveer op 25 meter, door de dichte mist. Een tegenvaller, maar alsnog erg indrukwekkend om te zien. Op de terugweg kwamen we nog langs de Baker Falls en na 9,5 km konden we weer terug naar huis. In de middag hebben we een luxe high tea gehad in het Grand Hotel en hebben we een "echt" The North Face Jack gekocht. Dit leek ons toch wel nuttig voor onze reis en zo was het alweer zondag.

Op zondag hebben we de stad nog wat verkend. Na een gesloten postkantoor en een teleurstellend Victoria Park kwamen we bij The Hillclub. Een oud Britse gentlemens club waar de rijke onder de rijken vroeger gingen jagen, drinken en eten. Voor 100 roepies waren we voor één dag lid en kregen we een tour. De tuinen, bars, restaurants en speelkamers zagen er allemaal piekfijn uit. Ondanks de schunnige achtergrond van de koloniale tijd was het leuk om te zien.

Het was tijd om uit te checken en we vertrokken in het busje van Nuwara Eliya naar Ella. Hiervoor moest één van onze groep eerst naar het treinstation dichtbij NE. In die tussentijd werden Sophie en ik even afgezet bij de paardenrace die daar toevallig plaatsvond. We hadden dit beiden nog niet eerder gezien dus we waren benieuwd. Na een voorafgaande modeshow en toen Chardonnay (een op hol geslagen renpaard) was gekalmeerd begon de race. Ik zei dat 4 ging winnen en Sophie had haar kansen gezet op 6. Helaas hadden we het beide mis, dus maar goed dat we geen geld hadden ingezet!
Onderweg hebben we nog geluncht bij een aardbeienrestaurant en gezwommen bij de Rawana Falls. Dit bleek een erg populaire plek en we trokken dan ook weer veel ogen met onze blanke huid. We moeten denk ik toch maar eens wat meer gaan zonnen.

Eenmaal aangekomen in Ella was de temperatuur weer wat aangenamer. Via een kronkel pad (respect voor onze driver) kwamen we bij ons hotel: Sita's heaven. Wow, wat een uitzicht! Ons balkon zat aan de goede kant. We konden uitkijken op de hele vallei en 's avonds in een schommelstoel genieten van een drankje en naar de sterren kijken. Dit kostte ons slechts €10,- per nacht, absurd!
Ella is een erg toeristisch dorpje, je ziet hier bijna meer backpackers dan locals. Er zijn vele hikes die je kan doen vanaf hier, wij kozen voor little Adam's Peak (achteraf niet te vergelijken met Adam's Peak). Het beklimmen kostte ons een uur vanaf ons hotel en was niet al te zwaar. Na ongeveer 2 uur te hebben genoten van het uitzicht zijn we terug gaan lopen. In de middag en avond hebben we het lekker rustig aan gedaan. Klaar voor onze reis terug de volgende dag, 7 uur in de trein van Ella naar Kandy.

Het deed ons even denken aan de NS gezien de vertraging, maar de kosten en type trein waren wel degelijk anders. Voor minder dan een euro word je in een ouderwetse krakkemikkige trein door het prachtige berglandschap gereden. Van dennenwouden tot jungles tot theevelden komen hier voorbij. Zelfs als je niet eens ergens heen hoeft zou je deze treinreis willen maken, het is een soort pretpark attractie. We hingen eerst wat uit de trein bij de deur waarna we stoelen bemachtigden in de derde klas, ondanks ons tweede klas kaartje.
Hier deelden we wat van ons ramboetan fruit met een gezin die vervolgens allerlei soorten snacks voor ons kochten. Er lopen namelijk mannen met rieten manden door de trein die met een laag opgezette stem proberen hun snacks te verkopen. Ondanks dat het gezien nauwelijks Engels sprak en we dus niet veel hebben kunnen praten, zwaaiden ze uitbundig (handkusjes alles) toen we uitstapten in Kandy. Ondanks dat sommige mensen hier aardig doen met een achterliggend motief zijn er ook mensen hier oprecht vriendelijk en openhartig!

Onze stage van deze week stelde helaas niet veel voor. Doordat er ook andere studenten fysiotherapie meelopen op de afdeling Pediatrics ICU werd het te druk met ons erbij.
Dit betekende voor ons: terug naar de Reumatologie afdeling. Ondanks dat dit niet was wat we verwacht hadden, hebben we wel weer wat interessante casussen gezien hier!
Met onze hoofdsupervisor hebben we afgesproken om in januari alsnog wat dagen door te brengen op de PICU, we hopen uiteraard dat dit wel doorgaat!

Volgende week lopen we mee op de NSICU1. Deze moet niet veel verschillen van de NSICU2, maar we hopen hier onze vergaarde kennis van de vorige keer wat meer in praktijk te kunnen brengen. In het volgende reisverslag vertel ik over ons eerste weekend met z'n tweeën en de beklimming van Adam's Peak.
Alvast een hele fijne kerst allemaal! Wij hebben hier totaal geen gevoel van kerst met deze temperaturen maar ach, je moet compromissen maken hè.