Een reisverslag zonder reis

Vorige week heb ik een reisverslag overgeslagen. Vandaar dat dit verslag 2 weken omvat.

De afgelopen 2 weekenden waren anders dan anders. Vanwege kerst en nieuwjaar hebben we besloten in Kandy te blijven. Hotels en dergelijke zouden extra duur zijn met de feestdagen en door onze drukke weekenden hiervoor hebben we nog tijd genoeg om meer van dit prachtige land te zien.
Tijdens kerst hebben we ons, net als we dat doen in Nederland, tonnetje rond gegeten. Op kerstavond zijn Sophie en ik romantisch uit eten geweest bij de buren, het 5 sterren Suisse Hotel. Een gigantisch lopend buffet stond voor ons klaar en hier hebben we dan ook flink van genoten. Op eerste kerstdag zijn we met de andere studenten in het huis uit eten geweest bij het Thilanka hotel. Dit was op kosten van WorktheWorld, wat natuurlijk nooit erg is. Ook dit lopend buffet hebben we van kant gemaakt. Na een ontspannen weekend was het op tweede kerstdag weer tijd voor stage. Hier is dat geen extra feestdag.
Deze week liepen we op de Medical ICU onder begeleiding van Dammika. Helaas was hier af en toe wat miscommunicatie en overbezetting door lokale studenten waardoor we hier niet elke dag hebben kunnen meelopen. Op de MICU hebben we een patiënt in een isolatiekamer gezien. Hier komen patiënten te liggen die infectiegevaar lopen. De medische hulpverleners gebruiken hier haarnetjes en een beter mondkapje. Ze lijken beter om te gaan met protocol, maar vervolgens staat de deur van de kamer wel de hele tijd open. Op woensdag werd de vrouw uit haar aparte kamer gehaald en naast de anderen op de ICU gelegd. Het ging dus blijkbaar beter met haar. Met een zuurstof masker op was ze zelfs in staat zelf adem te halen.
Op dinsdag zijn we met Lasantha meegegaan naar zijn eigen praktijk. Deze zit in een stadion gebouw bij een cricketveld. Hij wilde ons graag in actie zien en het was een mooie afwisseling met alle doodzieke patiënten in het ziekenhuis. Lasantha is sportfysio van een cricket- en rugby team. We hebben een aantal vinger, enkel, schouder, rug en knie blessures gezien. De behandeling was echter vaak hetzelfde, doe maar wat TENS en Ultrasound op de zere plek. Ze vertrouwen hier nog erg veel op hun apparaten. Apparaten die in Nederland niet echt meer worden gebruikt omdat wetenschappelijke onderbouwing ontbreekt. Dit viel ons dus helaas wat tegen, maar was alsnog erg interessant en leuk om te zien.

Zaterdag was het zover, mijn broer en zus kwamen langs. Rond 14:00 uur waren ze in Kandy aangekomen. Uiteraard hadden ze wat slaap in te halen na het lange reizen dus we hadden om 5 uur afgesproken wat te drinken en eten bij een leuk restaurant met mooi uitzicht, dichtbij ons huis in de buurt. Het was zo gek om ze opeens bij onze tafel te zien staan. Toch wel erg bijzonder, het kost je een dag reizen maar dan ben je op oudjaarsdag op dezelfde plek aan de andere kant van de wereld. Ze hadden een grote tas vol met Nederlandse lekkernijen meegenomen, hier waren we natuurlijk erg blij mee. Nadat we uitgegeten waren zijn we naar het OZO hotel gegaan. Hier hadden Sophie en ik in het begin van de week alvast kaartjes gehaald voor het NYE dakterras feest. Met een DJ in het zwembad en vuurwerk hier en daar was het een geslaagd feest en een mooie manier om het nieuwe jaar in te luiden. De volgende dag hebben we ze de stad en de grote Temple of Tooth laten zien. Na uit eten te zijn geweest namen we voorlopig weer afscheid, we moesten er allemaal weer vroeg uit de volgende dag.
Het nieuwe jaar begonnen we op de Medical Wards met miss Medha, een oude bekende. Elk halfjaar wordt er gewisseld van afdeling, vandaar dat we haar opnieuw tegen kwamen hier. Op deze afdeling hebben we voor het eerst een reanimatie gezien, helaas met een slechte afloop, dit hoorden we de dag erna. Deze patiënt was niet onder onze behandeling, een andere echter wel. Zo praat je de ene dag nog met een patiënt (voor zover dat kan) en zo kom je de andere dag voor hetzelfde bed te staan, maar is deze leeg. 'He died' zegt de man die naast hem lag, 'stopped breathing'. Nou, dan gaan we door naar de volgende patiënt.
Een hoogtepunt deze week was ons bezoek aan Home of Hope, Kishan bracht ons hier met zijn auto. Dit is een weeshuis in de buurt van Kandy met een Nederlandse vrouw als medeoprichter. José van Nunspeet richt zich met name op de gezondheidszorg die de kinderen in dit kleine dorpje krijgen. Er waren ook twee Nederlandse studenten psycho-motorische therapie uit #olle. Het was leuk om weer met wat andere Nederlanders te praten over de gang van zaken in dit land. Het was prachtig om te zien hoe hier voor de kinderen wordt gezorgd. De apparatuur die José uit Nederland meeneemt is veel beter dan die ze hebben in het ziekenhuis. Wel gek, dit goede doel geeft zelfs overschot aan hulpmiddelen aan het ziekenhuis als goed doel. Op het moment waren er ruim 80 kinderen in Home of Hope. Hier leven kinderen die hun ouders zijn verloren, werden mishandeld, misbruikt, invalide zijn of simpelweg te arm zijn om te overleven. Een heel goed doel om te steunen dus!

Na een tweedaagse reis kwamen Rick en Aukje weer terug in Kandy om vervolgens door te reizen naar het zuiden. We hebben wat gedronken, verhalen aangehoord en een vervolg voor hun reisplan opgesteld. Helaas was het qua planning niet te doen om samen ergens heen te gaan in het weekend. Maar, uiteraard wensen wij ze heel veel reis plezier met z'n tweeën in dit mooie land en we weten dat ze nog mooie dingen te wachten staat!

Dit weekend blijven we helaas weer in Kandy. Voor school moeten we nog een aantal verslagen schrijven en dat kost veel tijd. Volgend weekend gaan we ter compensatie een lang weekend naar Jaffna (helemaal in het noorden) en dan kunnen we in onze 10 vrije dagen na stage lekker aan het strand liggen en surfen. Volgende week lopen we op de Neurologie afdeling met een nieuwe begeleider, we zijn benieuwd wat we hier zullen aantreffen.