Aan al het goede komt een eind

Om nog alles uit onze reis te halen heb ik vorige week niet geschreven, vandaar dat dit reisverslag weer twee weken omvat.

Na Sophie was het deze week mijn beurt om ziek te worden. Van zondag op maandag kreeg ik snachts koorts. Zondag voelde ik me al niet echt fit, maar het was meer een brak gevoel, ook al had ik niks gedronken. Ik dacht dat het van de vermoeidheid was, maar het bleek toch dat ik wat anders onder de leden had. Maandag bleef ik thuis en dinsdag was het niet beter. Ik had meer uitslag gekregen, dit bleek achteraf zaterdag al te zijn begonnen. De rode vlekjes op mijn buik, borst en rug waren nu naar mijn armen en handen getrokken. Ik zat zelf te denken aan Dengue (knokkelkoorts) vanwege de verschijnselen. Hier is helaas geen antibiotica voor, uitzieken dus, maar de WorktheWorld begeleiders stonden erop dat ik naar het ziekenhuis ging. Zo gezegd zo gedaan en na een bloedtest kwam er een negatief resultaat uit de Dengue test. Mijn aantal bloedplaatjes waren wel ruim onder de normaalgrens en mijn witte bloedcellen waren ook gedaald. Om deze redenen wilden ze me toch graag in het ziekenhuis houden om deze daling te monitoren en dit heb ik dan ook gedaan. Ik heb maar geluk dat Sophie mee was, ze heeft heel goed voor me gezorgd en dat maakte alles toch een stuk minder spannend! Er kwam een Dengue expert langs en die verzekerde me dat ik geen Dengue had, maar wat ik wel had kon hij ook niet precies vertellen. Wel zei hij me dat het waarschijnlijk een virus infectie was en zodra mijn bloedplaatjes aan de stijgende hand waren, ik weer naar huis mocht. In de loop van de dagen nam de koorts af en voelde ik me weer beter, het duurde echter tot donderdag tot mijn bloedplaatjes stabiliseerden. Ik ben toen naar huis gegaan en vrijdag terug gekomen voor een extra bloedcontrole (nummer 7 inmiddels, lekker lek gestoken dus). Op vrijdag was het aantal gestegen en zo konden we met een enigszins gerust hart aan onze 10 vrije dagen beginnen. Geen top einde van een leuke stage periode, maar zo zie je de gezondheidszorg ook een keer van de andere kant. Ik verbleef gelukkig niet in het ziekenhuis waar ik stage liep, dan lag ik er waarschijnlijk nu nog.

Op zaterdag vertrokken we met z'n tweeën naar Colombo. Van WorktheWorld hadden we nog een bustrip naar het vliegveld tegoed, hier hebben we uiteraard wel even gebruik van gemaakt, alleen dan met eindbestemming Colombo railwaystation. Vanuit hier hebben we een trein gepakt naar Galle. Hier waren we 8 weken geleden ook geweest, maar voor maar een paar uur. Hier zijn we twee nachten gebleven, wat souvenirs bij elkaar gesprokkeld en ditmaal wel de beroemde zonsondergang gezien!
Na Galle reisden we door naar Mirissa. Ook hier waren we dat weekend heel vluchtig geweest voor Whale Watching. Deze keer kwamen we om te genieten van het strand en om te leren surfen. Al snel werd duidelijk dat Mirissa niet de beste beginners golven heeft en dat we hiervoor beter naar Weligama beach konden. Dit hebben we dan ook gedaan op dinsdag. Ik had Sophie een surfervaring cadeau gegeven voor haar verjaardag dus dit was op mijn kosten. Na een kwartier uitleg op het droge gingen we de zee in. Sophie stond natuurlijk al rechtop bij haar eerste golf, natuurtalentje! Ik zelf had was extra tips nodig maar na een paar golven was ook ik in staat een golf uit te surfen. Na driekwartier begeleiding waren we instaat om zelf golven te pakken en hebben vervolgens nog een uur door gesurfd. Met versleten knieën en handen kwamen we het water uit, maar dat was het zeker waard, een super vette ervaring!

Woensdag vertrokken we uit Mirissa om langs de zuidkust verder door te trekken naar Tangalle. Volgens de Trotters (soort Lonely Planet) moet je hier fantastisch kunnen duiken. Dit bleek echter niet meer zo te zijn, Tangalle is een goed voorbeeld van veel aanbod maar weinig vraag. Langs de hele kustlijn staan ontelbaar veel restaurants en hotels, maar overal waar we kwamen waren we bijna de enige klant/gast. Zo zat er in ons hotel, wat heerlijk verblijven en prachtig uitzicht had, naast ons nog één drietal Portugezen. De eerste dag hebben we heerlijk van het weer en het strand kunnen genieten vanuit een relaxte hangmat. De tweede dag konden we het toch niet laten om wat golven op te zoeken. Op advies gingen we met de tuktuk naar Hiriketiya Beach. De golven waren niet fantastisch maar het strand was prachtig gelegen in een ronde baai. Een goeie plaats om te genieten van een kokosnoot dus.

Op vrijdag besloten we terug te gaan naar Weligama Beach, terug naar de golven waar we ons zo goed op hadden vermaakt de vorige keer. Daarnaast hadden mijn broer en zus hier gedoken, dus wisten we zeker dat we hier terecht konden. Op vrijdag zijn we lekker wezen surfen en kwamen we in contact met een trip organisator. Hij zei dat Unawatuna (weer een bekende plek voor ons) een betere plek was voor het duiken en dat hij een goede duikschool wist. Hij maakte een reservering voor ons en zorgde voor het vervoer. Zaterdag ochtend zaten we in de tuktuk richting Unawatuna. Na uitleg over de apparatuur, gebaren en de Do's en Don'ts gingen we met de boot naar ondiep water. Hier oefenden we onze ademhaling, wat te doen wanneer je mondstuk uitgaat onder water of wanneer er water in je duikbril was gekomen. We klommen weer in de boot en scheurden over het water naar een rotsophoping op 200 meter van het strand. Hier ging de gasfles et cetera weer om en kieperden we achterover het water in. Daar gaan we dan, op naar de onderwater wereld! Het was echt geweldig om tussen wel honderden verschillende vissen te zwemmen, het koraal te zien en we zijn zelfs nog langs een gezonken schip gezwommen. We hebben uiteindelijk ongeveer driekwartier gedoken en zijn 11 meter diep geweest. Omdat je niet kan bungeejumpen in Sri Lanka had ik besloten dat ik dit graag wilde als verjaardagscadeau en hier heb ik absoluut geen spijt van! Na het duiken gingen we terug naar Weligama om nog te surfen in de middag. We hebben bijna tot zonsondergang gesurfd en afgesloten met een laatste kokosnoot aan dit strand.

Zondag vertrokken we wederom vroeg. Zo konden we om 8 uur een expres bus pakken in Matara die over de snelweg in één keer doorrijdt naar Negombo. Hier slapen we één nachtje omdat dit dicht bij het vliegveld is. Aan het eind van de ochtend kwamen we hier aan. Nog tijd in de middag om Negombo te verkennen en de volgende dag gaat ons vliegtuig om half tien 's avonds naar het koude kikkerlandje. Hier komen we dan om 8 uur 's ochtends aan en dan zit onze reis en al weer op. Aan al het goede komt een eind, wat hebben we genoten van dit prachtige land en alle ervaringen die het met zich mee heeft gebracht!

Stuti Sri Lanka.