Faith in humanity restored

De week begon niet lekker. Sophie was in het weekend ziek geworden, ze bleef met een flinke verkoudheid en koorts thuis.Het was dus voor het eerst dat ik alleen stage ging lopen, ik ben inmiddels redelijk ingeburgerd hier dus dat was geen probleem.

Tussen de Out Patient Department door ging ik met mr. Seneka naar de Neurologie afdeling. Hier liggen patiënten met een herseninfarct, MS, Guillian Barree syndroom maar ook mensen met een neurologische problemen na een slangenbeet. De casussen waren allemaal erg interessant en Seneka liet merken betrokken te zijn met familie en vrienden. Soms legde hij erg enthousiast wat uit en soms moest ik hem maar op de voet volgen anders was ik hem kwijt. Ondanks de verschillende casussen wordt de behandeling in deze acute fase wat eentonig in het ziekenhuis. We proberen verdere complicaties in de longen en het vatenstelsel te voorkomen en zo min mogelijk verdere aftakeling te voorkomen van gewrichten, spieren et cetera. Volgende week lopen we onze laatste week op Ward 26, waar mensen met reuma zouden moeten liggen. Het is dan ook wel mooi geweest met de stage hier en we kunnen dan nog lekker genieten van 10 dagen welverdiende vakantie.

Dit weekend zijn we naar Jaffna gegaan. Nou is het op donderdag nog niet echt weekend maar wel weer Poya day (volle maan) en dus zijn we vrij. Omdat het reizen naar Jaffna wel een dag in beslag neemt met de trein hebben we gevraagd of het oké was als we de vrijdag ook wegblijven. Sophie had inmiddels geen koorts meer dus het kon allemaal nog net, hoewel ze nog wel een naar hoestje heeft. Om 5 uur 's ochtends vertrokken we met de trein uit Kandy. Dit deden we samen met Madde, een geneeskunde student uit Amsterdam. We konden dus lekker Nederlands blijven praten. Na een goede overstap te hebben gemaakt in Progahawela kwamen we in een overvolle trein terecht die nog 6,5 uur zou duren. Gelukkig nam de drukte af na een paar haltes en hadden we alle drie een plaats weten te bemachtigen. Helaas kwamen we er na 3 uur achter dat we in de verkeerde trein zaten. We hadden nóg een overstap moeten maken, dit was ons helaas nooit verteld. Gelukkig was de nieuwsgierige local, die ons hier op wees, ook zo aardig om ons de juiste weg naar Jaffna te wijzen. Een paar stations verder stapten we uit, we gingen met z'n vieren in een tuktuk naar een stadje in de buurt en hij wees ons de juiste bus naar Jaffna. Dit kostte ons het minste tijd zei hij, wat helaas wel een goeie 4,5 uur in een overvolle bus betekende. Rond 16:30 uur waren we eindelijk in Jaffna. Zo blijkt maar weer, Sri Lanka is ongeveer even groot als Nederland en België, maar je reist er lang niet zo snel doorheen. Nu maar hopen dat het de reis waard is!

We werden hartelijk ontvangen bij ons hotel en de kamer zag er luxe uit. Er was zelfs een bad aanwezig, helaas alleen met koud water, maar toch! We zijn uit eten geweest bij Mango's waar we voor het eerst Dosa hebben gehad. Een soort gevulde gevouwen pannenkoek, erg lekker! We gingen optijd naar bed, hadden alvast scooters gereserveerd voor morgen en het ontbijt zou klaar zijn rond half 8. Zo gezegd zo gedaan zaten we rond 9 uur op de scooter om de Jaffna eilanden te ontdekken. De hotel manager had ons nog geholpen om de route uit te stippelen.
De hele dag voelde het alsof we door een natuurreservaat aan het rijden waren. Overal om ons heen was prachtig landschap, van ondiepe wateren tot jungle en overal stonden tientallen hindoe tempels. Deze geven een mooi kleurencontrast met Boeddha tempels omdat het hier wel lijkt of er een regenboog overheen heeft gekotst. Omdat er één gerestaureerd werd hadden we de kans om er één van binnen te beklimmen, dit was erg stijl en voorzichtig zijn was een voorbode maar wel heel bijzonder. Een andere bijzondere tempel was de grote Hindoe tempel op het eilandje Nainativu. Hier gingen we met een veerboot heen en waren we precies optijd voor een ceremonie. Het leek wel een blote basten borrel van FSV Fysiek, want je mag als man geen shirt aan in deze tempels. Om de cirkel van onze route af te maken gingen we weer terug met de veerboot en reden we door naar onze tweede wateroversteekplaats. Onderweg kregen we nog chocolade aangeboden van locals en na ons tweede pondje te hebben gepakt zijn we doorgereden naar Fort Hammenhiel, een oud Nederlandse vesting. Hier hebben we wat gegeten en vervolgens zijn we doorgereden om voor het donker thuis te zijn. Met een ondergaande zon in onze rug reden we Jaffna weer binnen.

De mensen hier zijn nog minder gewend aan toeristen en dan met name blanke, we zwaaien onze armen er bijna af en gaan geregeld met mensen op de foto. Zelf denk ik dat we hier goud geld mee kunnen verdienen. Er is in de stad en daarbuiten af en toe nog wel wat terug te zien van de oorlog die hier is gevoerd tot 2009. Hier en daar een ruïne van een gebombardeerd gebouw en wat kogelgaten in de muren. De rest van de stad en met name de wegen vallen ons erg mee.

De zaterdag begon met een verjaardagstaart. Een gast was 30 geworden en de hoteleigenaar doet er werkelijk alles aan om goede reviews te krijgen op booming.com. Vandaag was het ook Thai Pongal, een hindoeïstisch oogstfeest. Dit ging gepaard met veel knal-vuurwerk en het maken van melk rijst, een traditioneel ontbijt. Na onze eerste heilige stip op ons voorhoofd te hebben gekregen zijn we weer op de scooter gestapt. Eerst naar de grootste tempel van de stad. Hier werd weer een ceremonie uitgevoerd. Eerlijk gezegd hebben we geen idee wat er gebeurt en waarom, maar we doen gezellig mee.
Vervolgens gingen we verder naar boven, naar Pedro Point, het noordelijkste punt van Sri Lanka. Na eerst in een random klein dorpje uit te zijn gekomen kwamen we na wat herberekenen bij de kust uit. Het noorden heeft een prachtige kustlijn. De stranden zijn wit en de zee is mooi licht blauw. Helaas ligt het ook vol met zwerfafval en zijn er nauwelijks zwemstranden door de rotsen in het water. Opzoek naar een mooi strand om te relaxen kwamen we bij Akkarai beach uit. Dit leek eerst een prima locatie maar dit tripje kreeg toch een nare afdronk na wat handtastelijke jongeren te hebben ontmoet. Dit is onze eerste echte nare ervaring met de bevolking hier, maar ja, overal zijn rotte appels te vinden. Iedereen bleef gelukkig ongedeerd en na één van deze jongens bijna overreden te hebben met m'n scooter besloten we de route wat in te korten en naar huis te gaan. Onderweg hadden we een wat toeristische route genomen. Hierdoor kwamen we op een verlaten zandweg langs een prikkeldraad omheining van een militaire basis. Onze faith in humanity werd restored nadat we een familie op één motor tegenkwamen. Ze wilden heel graag met ons op de foto, alsof we de eerste waren die ze ooit zagen. Dit zal wel een goed verhaal bij de buren opleveren. Ze zeiden dat de main road niet veel verder meer was en dat klopte gelukkig. Met een opgelucht hart reden we naar huis.

Op zondag gingen we weer lekker vroeg met de trein om vervolgens in Anuradhapura de bus te pakken. Deze route heeft ons redelijk wat tijd bespaart. In het begin van de middag waren we terug in Kandy, eindelijk thuis!